Για όσους μεγαλώσαμε στο Ηράκλειο η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι συνυφασμένη με τα πρώτα μας βήματα στο βιβλίο, στην ίδια τη Γνώση.

Ένας ταμιευτήρας πολιτισμικής κληρονομιάς, Ιστορίας και πληροφοριών που ήταν είναι και αξίζει να συνεχίσει να είναι ως σημείο αναφοράς και μελέτης για τους πολίτες αυτής της πόλης, για τους επιστήμονες, τους μαθητές, τους βιβλιόφιλους, τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους. Χώρος γεμάτος μνήμες, να πλημμυρίζει από τη μυρωδιά των βιβλίων και τους ψιθύρους μελετητών και αναγνωστών. Ανάμεσα στα φορτωμένα με βιβλία ράφια κινούνται ακόμα οι ίσκιοι του Στέφανου Ξανθουδίδη, του Νίκου Σταυρινίδη, του Νικόλαου Πλάτωνα, του Στέργιου Σπανάκη του Μενέλαου Παρλαμά και του Νίκου Γιανναδάκη πλέκουν τον ιστό αυτής της κιβωτού πολιτισμού και γνώσης.

Αυτό είναι το αποτύπωμα της Βικελαίας στη συνείδηση και στην αντίληψή όλων μας.

Σήμερα…

Η Βιβλιοθήκη στεγάζεται στο νέο της κέλυφος, το εκσυγχρονισμένο κτήριο με τις στοιχειώδεις προδιαγραφές που απαιτεί μία σύγχρονη βιβλιοθήκη -παραμένουν ωστόσο ζητήματα χώρου για σημαντικό όγκο αρχειακού υλικού.

Από την πλευρά μας θέλουμε να εστιάσουμε σε ζητήματα που αφορούν τον τρόπο που η σημερινή Δημοτική Αρχή ασκεί εποπτεία στον τρόπο λειτουργίας της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

Αρχικά, αξίζει να έχουμε υπόψη μας, πως η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Δήμου Ηρακλείου και αυτό σηματοδοτεί την προϋπόθεση ότι οι πολίτες του Δήμου μας και νοιάζονται για τη βιβλιοθήκη τους και αξίζουν να γνωρίζουν και να ενημερώνονται για τη λειτουργία της, τις δυνατότητες, περιορισμούς και βέβαια για τις δράσεις της. Είναι σε όλους μας γνωστή η ευαισθησία που έχει επιδείξει αυτή η πόλη για τη Βικελαία, με πολυπληθείς συγκεντρώσεις, δημοσιεύσεις, υπομνήματα σε πρόσφατους καιρούς. Παραμένει για μας και σήμερα, ζητούμενο η εκπροσώπηση του κοινού, η διάδραση των ανθρώπων της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης με τους πολίτες του Δήμου Ηρακλείου.

Η Βικελαία στην ουσία αποτελεί έναν οργανισμό που διαθέτει υποδομές, αρχειακό και εκδοτικό υλικό, προσωπικό, δυνατότητες για νέες και παλιές δραστηριότητες, έναν χώρο κυριολεκτικά αλλά και συμβολικά, με την ιστορική και πνευματική του διάσταση. Ως εκ τούτου η πολυπλοκότητα και η πολυμορφική διάσταση της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης αποτελεί μια συνεχή πρόκληση για την πρόσληψη νέων δεδομένων, την ανταπόκριση στην εξέλιξη των τεχνολογιών αιχμής, την αξιοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων της, την ανανέωση του προσωπικού της και την ενθάρρυνση για πρόσβαση σε αυτήν όλο και περισσότερων ανθρώπων με ενδιαφέροντα ανάγνωσης, πληροφόρησης, έρευνας, τεκμηρίωσης και συμμετοχής σε δραστηριότητες. Μια πρόκληση διαρκής, ειδικά με τις σημερινές συγκυρίες, μια πρόκληση που μας καλεί ως Δήμο Ηρακλείου να αναπτύξουμε στο έπακρο τις δυνατότητες ενός τέτοιου οργανισμού που ζει και αναπνέει στο κέντρο αυτής της πόλης. Ακόμα παραμένει οδυνηρή εμπειρία ο πολύχρονος κατακερματισμός της Βικελαίας σε άλλα κτήρια με μεγάλο μέρος του αρχειακού υλικού απλησίαστο, τότε, για τους αναζητητές. Αυτό ακριβώς το πολύχρονο διάλειμμα της αναγκαστικά περιορισμένης λειτουργίας της μάς υποχρεώνει στην (όσο το δυνατόν πιο γρήγορη και αποτελεσματική) αναζωογόνηση και επαναλειτουργία με νέα δεδομένα, πιο απαιτητικές προδιαγραφές και με ένα σύγχρονο πρόσωπο, ώστε να ανταποκριθεί και να φτάσει η λειτουργία της στα επίπεδα που ο ρόλος της απαιτεί αλλά και στα στάνταρ αντίστοιχων οργανισμών-ιδρυμάτων στη χώρα μας και στην Ευρώπη.

-Συμβαίνει, όμως, αυτό σήμερα;

Σε μια αρχική αποτύπωση των σημερινών συνθηκών λειτουργίας της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης θέλουμε να σταθούμε σε κάποιες σημαντικές -κατά τη γνώμη μας- διαπιστώσεις:

-Το προσωπικό παραμένει το ίδιο εδώ και πολλά χρόνια. Οι ανάγκες ανανέωσης των βασικών στελεχών της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης με άτομα εξειδικευμένα στο πολυμορφικό έργο μιας βιβλιοθήκης τέτοιων διαστάσεων και δυνατοτήτων δεν έχουν ικανοποιηθεί.

-Το σχήμα διοίκησης και εποπτείας της Βικελαίας τυπικά και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο. Υποτίθεται ότι ανέλαβε ο κ. Μανώλης Βασιλάκης να συγκροτήσει το σχήμα εποπτείας της Βικελαίας, αμέσως μετά τη συγκρότηση του νέου δημοτικού σχήματος. Σε κάθε περίπτωση, η καθυστέρηση και αδικαιολόγητη είναι και ανεξήγητη. Μάλιστα, σε ερωτήματά μας, (όπως και σε ερωτήματα αντίστοιχα των ατόμων που έχουν προταθεί να συμμετέχουν) η απάντηση εκ μέρους του κ. Βασιλάκη είναι ότι η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού έχει στο νου της άλλα σχέδια, η αντίστοιχη δε απάντηση της Αντιδημάρχου Πολιτισμού είναι πως ο κ. Βασιλάκης οφείλει να συγκροτήσει το σχήμα εποπτείας. Αλήθεια, ποια απάντηση να επιλέξουμε; Ποια είναι η αλήθεια για την αδικαιολόγητη αυτή κωλυσιεργία;

Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη έχει παράξει σημαντικότατο πολιτιστικό έργο στο παρελθόν, κάτω από τη φωτισμένη εποπτεία επώνυμων Ηρακλειωτών με απόγειο της δραστηριότητάς της την περίοδο Διεύθυνσης από το Νίκο Γιανναδάκη: Εκδόσεις, Συνέδρια, Ημερίδες, Εκθέσεις, Εκδηλώσεις… Σε κάθε περίπτωση υπήρξε στο παρελθόν (στις γόνιμες περιόδους) γνωμοδότηση και ανάληψη ευθύνης από επιστήμονες και πρόσωπα σημαίνουσας βαρύτητας και ευθύνης.

Σήμερα;

Ποιος ή ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν για τα καίρια ζητήματα επιλογής δραστηριοτήτων και εκδόσεων;

Με ποια κριτήρια γίνονται οι επιλογές;

Πώς ιεραρχούνται οι ανάγκες και οι προτεραιότητες της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης;

Πώς εξασφαλίζεται η απαραίτητη πολυφωνία και διεπιστημονικότητα σε συντονιστικό επίπεδο;

-Αρκεί, αλήθεια, η βούληση και οι καλές προθέσεις ενός ή δύο ατόμων της σημερινής δημοτικής αρχής;

Αναπάντητα παραμένουν και τα παρακάτω ερωτήματα:

– Πώς αξιοποιούνται σήμερα από τη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες σε πανελλήνιο και παγκόσμιο επίπεδο για την ανάπτυξη δικτύου βιβλιοθηκών με αλληλοδιάδραση και διάχυση του ψηφιοποιημένου υλικού;

– Γνωρίζει η δημοτική αρχή, το δημοτικό συμβούλιο και οι πολίτες του Δήμου μας σε τί ποσοστό και με ποια συλλογιστική έχει ψηφιοποιηθεί το υλικό της Βικελαίας;

– Πώς αξιοποιούνται οι δυνατότητες συνεργασίας με τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Κρήτης και σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η συνεργασία (ουσιαστικά και τυπικά) με τη μεγάλη Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του Ρεθύμνου; Από ότι γνωρίζουμε η Βικελαία έχει δεχθεί προτάσεις συνεργασίας στο παρελθόν.

Ένα άλλο ζήτημα που απαιτεί συντονισμένη, πολυφωνική και έγκυρη επιστημονική γνώση είναι η λειτουργία της Βικελαίας σε συντονισμό με την εκπαιδευτική πραγματικότητα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Ηρακλείου. Είναι ανάγκη να ενθαρρύνονται οι μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και να προβλέπονται χώροι, ώρες λειτουργίας, δραστηριότητες κι εκδηλώσεις που θα προσελκύουν τους νέους αναγνώστες ώστε να παρέχουν ισχυρά κίνητρα στο νεαρό κοινό.

Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη διά του Δήμου Ηρακλείου συμμετέχει ήδη σε χρηματοδοτούμενα προγράμματα μέσω Περιφέρειας Κρήτης με ευρωπαϊκά και άλλα κονδύλια. Προγράμματα, που στόχο έχουν την αναβάθμιση των υποδομών, στήριξη δραστηριοτήτων, εκδόσεις κ.λπ. Ποιοι αποφάσισαν γι’ αυτά, με ποια κριτήρια προτάθηκαν και πώς αξιολογούνται οι όποιες επιλογές; Ένα σχήμα εποπτείας- συντονισμού θα ήταν όχι απλά χρήσιμο αλλά απόλυτα απαραίτητο -κατά τη γνώμη μας- δεδομένης της βαρύτητας των αναγκών και των επιλογών που αφορούν το πολυεπίπεδο έργο της Βικελαίας.

Τέλος, έχοντας κατά νου την πολυποίκιλη και αμέριστη προσφορά επιστημονικών γνώσεων και εμπειρίας από δημότες μας με αποδέκτη την δραστηριότητα της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης ρωτάμε:

-Με ποιον τρόπο, αλήθεια, αξιοποιεί -έστω και εθελοντικά- αυτήν την προσφορά ο Δήμος Ηρακλείου;

Όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα μπορούσαν να «μπουν στο κάδρο» της λειτουργίας της Βικελαίας αν υφίστατο το αναγκαίο σχήμα εποπτείας το οποίο θα εξασφάλιζε την ευρύτερη κατά το δυνατόν συμμετοχή ανθρώπων με άποψη, εμπειρία, γνώσεις, ιδέες και όρεξη για προσφορά.

Κάτι τέτοιο, σήμερα δεν υφίσταται με αποκλειστική ευθύνη της νυν Δημοτικής Αρχής. Οι όποιες προφάσεις (όπως η έλλειψη υποδομών και στέγης) δεν υφίστανται πλέον. Προς τί όλη αυτή η καθυστέρηση στο να ξεκινήσει ουσιαστικά η λειτουργία της Βικελαίας Βιβλιοθήκης;

-Κατανοείτε ότι η αδιαφάνεια με την οποία έχετε «ντύσει» το όλο εγχείρημα στερεί από αυτό το ιστορικό ίδρυμα-οργανισμό, τη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, την δυναμική που της αρμόζει;

Και είναι κρίμα, αληθινά, με δεδομένη την αμέριστη προσφορά αξιόλογων πολιτών μας που περιμένουν να δώσουν την απαραίτητη ώθηση σε αυτό το κέντρο Πολιτισμού το οποίο κάποτε αποτελούσε πρωτοπορία στον ελλαδικό χώρο.

Πολλές απορίες δημιούργησε η ανακοίνωση έργων ασφαλτοστρώσεων και τσιμεντοστρώσεων του Δήμου Ηρακλείου με προϋπολογισμό ύψους 65,4 εκατομμύρια Ευρώ. Πρόκειται προφανώς για σημαντικές παρεμβάσεις που μας οδηγούν στη βάσανο διερεύνησης της συνάφειας λόγων και έργων.

Η αναγκαιότητα του έργου είναι αδιαμφισβήτητη και μάλιστα οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι διαρκώς αυξανόμενη λόγω του μεγέθους του οδικού δικτύου του Δήμου. Κανένας λοιπόν δεν είναι αρνητικός στο να γίνουν παρεμβάσεις το συντομότερο δυνατό. Η διερεύνηση όμως της αποτελεσματικότητας σε επίπεδο υλοποίησης των συγκεκριμένων έργων τα προηγούμενα έξι χρόνια θα αναδείξει το μέτρο της κρίσης για τη διοίκηση του Δήμου. Η διαφορά των λόγων και των έργων σε μία αξιόπιστη δημοτική αρχή δεν πρέπει να απέχει πολύ και γι αυτό το λόγο από τα απολογιστικά στοιχεία υλοποίησης παρεμφερών παρεμβάσεων για το χρονικό διάστημα που έχει την ευθύνη διοίκησης του Δήμου μπορούν να προκύψουν χρήσιμα συμπεράσματα.

Ανακοινώθηκε λοιπόν η πρόθεση υλοποίησης έργων  ασφαλτοστρώσεων και τσιμεντοστρώσεων προϋπολογισμού ύψους 65,4 εκατομμυρίων Ευρώ με χρονικό ορίζοντα 24 μήνες. Με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία οι εκπτώσεις σε αυτούς τους διαγωνισμούς ανέρχονται σε ποσοστό 50%-60% γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι πραγματικές δαπάνες για το έργο θα κυμανθούν από 27 έως 32 εκατομμύρια Ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι η δαπάνη ανά έτος  θα ανέλθει σε ύψος περίπου 15 εκατομμυρίων Eυρώ. Όποιος δε γνωρίζει τα πεπραγμένα των προηγούμενων ετών προφανώς δεν μπορεί να αξιολογήσει αυτήν την πληροφορία. Με βάση όμως τα στοιχεία από την εκτέλεση των προϋπολογισμών του Δήμου Ηρακλείου από το 2016 έως και τον Σεπτέμβριο του 2020, προκύπτει ότι τα 4,5 αυτά χρόνια η υλοποίηση έργου που αφορά ασφαλτοστρώσεις και τσιμεντοστρώσεις στο Δήμο Ηρακλείου έφτασε περίπου τα 7,5 εκατομμύρια € σε δαπάνες. Δηλαδή περίπου 1,7 εκατομμύρια ανά έτος. Συγκρίνοντας αυτά τα μεγέθη με τις πρόσφατες εξαγγελίες διαπιστώνεται εύκολα ότι πολιτική βούληση της δημοτικής αρχής είναι σχεδόν να δεκαπλασιάσει το ετήσιο παραγόμενο έργο σε σχέση με ότι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Από τη σύγκριση αυτή προκύπτουν αρκετά ερωτήματα. Η δημοτική αρχή τεσσερισήμισι χρόνια τώρα δεν είχε διαπιστώσει τις ανάγκες αυτές; Αφού διαθέσιμοι πόροι υπήρχαν γιατί δεν τα υλοποίησε; Μήπως υπήρχαν και άλλοι περιορισμοί;

Αλλά και σε επίπεδο συνολικού τεχνικού προγράμματος έργων να συγκρίνει κανείς, η δημοτική αρχή στην εξάχρονη θητεία της έχει εκτελέσει έργα (όχι μόνο ασφαλτοστρώσεις – τσιμεντροστρώσεις) από το 2015 μέχρι σήμερα ύψους περίπου 30 εκατομμυρίων ευρώ. Και το ερώτημα που γεννιέται είναι, με ποιο μηχανισμό, ποια έσοδα (μιας και αυτά είναι από ίδιους πόρους) τώρα θα εκτελέσει έργα 30 εκατ. δαπανών σε 2 χρόνια; Ιδιαίτερα δε όταν ο ίδιος ο Αντιδήμαρχος δηλώνει ότι το τεχνικό πρόγραμμα του 2021 θα είναι μικρότερο κατά 40% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών και των μειωμένων εσόδων.

Με βάση τις εξαγγελίες αυτών των έργων δεσμεύτηκαν για το 2021 14,5 εκατομμύρια Ευρώ για αυτά τα έργα. Είναι προδήλως κατανοητό ότι ο προϋπολογισμός του Δήμου δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Ακόμα και αν ο Δήμος στρέψει όλη την δυναμική του σε αυτές τις δύο δράσεις, πάλι κατά τη γνώμη μας δεν θα έχει το περιθώριο να τις υλοποιήσει, διότι υπάρχουν οι δαπάνες και των υπόλοιπων έργων που υλοποιεί μερικά από αυτά είναι συνεχιζόμενα (δηλαδή δεν ολοκληρώνονται στην φετινή χρονιά) με αποτέλεσμα ο προϋπολογισμός να είναι προβληματικός. Το σημαντικότερο όλων αυτών όμως είναι ότι η δημοτική αρχή δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει τις επιπτώσεις αυτής της εξαγγελίας στις υπόλοιπες αντιδημαρχίες εξαιτίας της «φτώχειας» που έρχεται .

Αλλά και το ίδιο το έργο με βάση τους προϋπολογισμούς του, έχει προβλήματα. Κατανέμονται ισόποσα χρήματα στα διαμερίσματα του Δήμου και την ενδοχώρα χωρίς να έχει ληφθεί υπόψη η έκταση του οδικού δικτύου που καλύπτει κάθε διαμέρισμα, οι κάτοικοι που διαμένουν σε αυτά, τα σχολεία που λειτουργούν, κ.α. Με μια προσεκτική ματιά στις μελέτες εύκολα διαπιστώνει κανείς σοβαρές ελλείψεις όπως για παράδειγμα σε ποιες οδούς και σχολικές αυλές θα γίνουν επεμβάσεις ανά διαμέρισμα και κοινότητα, ποια είναι η σχέση ποσότητας επέμβασης σε μικρές και δύσκολες οδούς και σε ευρύτερες, κάτι που καθορίζει και σημαντικά το κόστος. Ζητείται δηλαδή συμμετοχή σε διαγωνιστική διαδικασία χωρίς να είναι διευκρινισμένο και ξεκαθαρισμένο το αντικείμενο.

Η εκτίμηση μας είναι ότι οι συγκεκριμένες εξαγγελίες θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια να υλοποιηθούν. Ποιο σκοπό λοιπόν εξυπηρετεί η δέσμευση ποσών από τα τεχνικά προγράμματα έργων των επόμενων ετών, η οποία αποφασίζεται από την Οικονομική Επιτροπή με μια αναμόρφωση προϋπολογισμού, η σκοπιμότητα της οποίας δεν συζητείται στο δημοτικό συμβούλιο στο οποίο, με βάση τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις της Νέας Δημοκρατίας, έχει στερηθεί αυτή η δυνατότητα; Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια μεγάλη προσπάθεια τροποποίησης του ψηφισμένου από το Δημοτικό Συμβούλιο προγράμματος τεχνικών έργων (μέσω αποφάσεων της οικονομική επιτροπής) με στόχο να εγγραφεί στο τεχνικό πρόγραμμα του 2020 (άρα συνεχιζόμενα για το 2021) ένας μεγάλος αριθμός έργων, προκαθορίζοντας έτσι τη διαμόρφωση του προγράμματος τεχνικών έργων του 2021. Αφαιρεί δηλαδή τη συζήτηση επί της ουσίας και την απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο για το ποια έργα έχει ανάγκη πόλη. Υπενθυμίζουμε ότι στην Οικονομική Επιτροπή δεν εκπροσωπούνται όλες οι εκλεγμένες παρατάξεις. Ενώ στο Δημοτικό συμβούλιο δεν υπολογίζεται η αρνητική ψήφος σε αναμορφώσεις προϋπολογισμού.

Η αυριανή μέρα

Το ερώτημα που γεννιέται εύκολα είναι αν η σημερινή δημοτική αρχή μπορεί να παράξει τέτοιο και τόσο έργο. Με μια ματιά στα μέχρι σήμερα πεπραγμένα θα διαπιστώσουμε, ότι τα κυριότερα έργα που η ίδια σχεδίασε και ξεκίνησε με εξαίρεση τις παιδικές χαρές, είτε δεν τελείωσαν, είτε καθυστέρησαν δημιουργώντας πολλά προβλήματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το έργο της οδού Ίδης και Δικαιοσύνης (δεν τελείωσε), το έργο στο κόλπο Δερματά (με την περίφημη παραλία του) που δεν τελείωσε, η ανάπλαση της οδού Κομνηνών που δεν έχει ξεκινήσει, το Καπετανάκειο (με τα συνεχιζόμενα προβλήματα), το Πάρκο Γεωργιάδη που ακόμα δεν παραδόθηκε, οι δημοπρασίες και οι μελέτες που συνεχώς εξαγγέλλονται και ποτέ δεν υλοποιούνται (Πλατεία Ελευθερίας ), το πρώην ξενοδοχείο ΜΙΝΩΣ στην 25^η Αυγούστου που σαν ερείπιο καλωσορίζει τους  επισκέπτες στην πόλη, το μέγαρο Κοθρή που από το 2017 έχει περάσει στην κυριότητα του Δήμου, το «έτοιμο σχέδιο» για τη διαχείριση των απορριμμάτων που ακόμα λαμβάνει αδειοδοτήσεις και οι μεγάλες καθυστερήσεις σε όλα τα έργα. Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι και το Πολιτιστικό –Συνεδριακό κέντρο ουσιαστικά δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει πλήρως αδειοδοτηθεί.

Και ενώ η φετινή χρονιά έχει ιδιαιτερότητες λόγω της πανδημίας με επιπτώσεις που ακόμα δεν μπορούν να προσδιοριστούν, όπως δεν μπορεί να εκτιμηθεί ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την επιστροφή σε φυσιολογικές συνθήκες ζωής, κάποιοι στη δημοτική αρχή αγωνιούν για εξαγγελίες. Ελπίζουμε να μην συζητάμε την επόμενη χρονιά τη δυσκολία που θα έχουν οι άλλες αντιδημαρχίες να υλοποιήσουν έργο για τους δημότες. Η λογική του «όποιος προλάβει» δεν ωφελεί και δείχνει την έλλειψη οράματος και σύνθεσης απόψεων που χρόνια τώρα αναδεικνύουμε με τις παρεμβάσεις μας. Τα «αυτιά» της δημοτικής αρχής  είναι ανοιχτά  μόνο όταν τα πράγματα φτάνουν σε αδιέξοδο. Η νομοθεσία άλλωστε το ευνοεί αυτό, αφού πλέον η σκοπιμότητα των όποιων δράσεων δεν προκύπτει ούτε από συζήτηση ούτε από διαβούλευση. Και αν κάτι προκύψει επειδή το σύνταγμα δεν επέτρεψε την καθόλα εξαφάνιση του Δημοτικού συμβουλίου, όπως το πρόγραμμα τεχνικών έργων και ο προϋπολογισμός, αυτό δεν εφαρμόζεται στην πράξη με τις συνεχόμενες τροποποιήσεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Είναι σαφές και καταδεικνύεται από τον πρώτο γύρο των εκλογών πως οι δημότες με την ψήφο τους δεν επέλεξαν το πρόγραμμα της δημοτικής αρχής. Όπως είναι σαφές πως στο δεύτερο γύρο της εκλογικής διαδικασίας επέλεξαν τον δήμαρχο που πίστευαν ότι μπορεί με γνώμονα το καλό του δήμου και των δημοτών να συνθέσει απόψεις ( και έχουν διαψευστεί). Θεωρούμε πως καμμιά νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να αλλοιώσει το εκλογικό αποτέλεσμα ,όπως καμμιά τεχνητή πλειοψηφία δεν αντικατοπτρίζει τη λαϊκή βούληση. Και προφανώς είναι δεδομένο με βάση τα προλεχθέντα πως ο Δήμαρχος πρέπει να εκφράζει τους δημότες που τον επέλεξαν και δεν πρέπει να λειτουργεί  ως ηγέτης μιας παράταξης που στις πρόσφατες εκλογές ηττήθηκε.

*Ο Ηλίας Λυγερός ειναι επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης Ενεργών Πολιτών Ηρακλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα newshub.gr

Οι τελευταίες Δημοτικές Εκλογές, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής, όπως αυτή καθιερώθηκε με το νόμο 4558/2018. Ως Ενεργοί πολίτες είχαμε τονίσει από την προεκλογική ακόμα περίοδο, ότι σε αυτές τις εκλογές οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης βρίσκονταν μπροστά σε μια πρόκληση. Είτε θα έπρεπε να υπερβούν μικρές η μεγάλες δυσκολίες με πνεύμα και διάθεση συνεργασίας, αναζητώντας συγκλίσεις και συνθέσεις δίνοντας στους δήμους και τούς δημότες οξυγόνο δημοκρατίας, ή θα επιδίωκαν την εξουσία βάζοντας ουσιαστικά στο περιθώριο και την αυτοδιοίκηση αλλά και τη δημοκρατία.

Αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές (Ιούλιος 2019) η Νέα Δημοκρατία με πρόσχημα την κυβερνησιμότητα των Δήμων ψήφισε μια σειρά νόμων (4604/2019 – 4623/2019 – 4647/2019 – 4774/2020 4711/2020 κ.α.), έχοντας έναν στόχο. Να καταργήσει ουσιαστικά το αποτέλεσμα των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση που έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Ως κυβέρνηση  είχε (;) τη δυνατότητα να το κάνει όμως η δημοκρατική ηθική επιβάλλει μια υποχρέωση. Οι όποιες αλλαγές εισάγονται με τα σχέδια νόμου έπρεπε να ισχύσουν από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Δεν είναι τυχαίο ότι στην κεντρική πολιτική σκηνή οποιεσδήποτε αλλαγές του εκλογικού συστήματος αποκτούν ισχύ στις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός κι αν υπάρχει ευρεία πλειοψηφία κατά την ψήφιση τους, οπότε και εφαρμόζονται στην αμέσως επόμενη εκλογική διαδικασία. Με τις νομοθετικές παρεμβάσεις που έκανε όμως, προτού εφαρμοστεί ο νόμος της απλής αναλογικής υποβάθμισε κατά πολύ την δημοκρατία, τα ίδια τα Δημοτικά Συμβούλια και τις αρμοδιότητες τους. Είναι σαν να βαθμολόγησε μαθητές χωρίς να δώσουν εξετάσεις. Θεώρησε δεδομένο ότι οι αυτοδιοικητικοί δεν μπορούν να συνεργαστούν, οπότε τους επέβαλε τεχνητές πλειοψηφίες στα όργανα διοίκησης. Το μόνο που δεν μπόρεσε να αλλάξει ήταν ή αριθμητική σύνθεση των Δημοτικών Συμβουλίων (η οποία είχε προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα). Τι κατάφερε όμως; Την αφαίρεση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων από τα Δημοτικά Συμβούλια με μεταφορά της δυνατότητας λήψης αποφάσεων στην οικονομική επιτροπή, στην επιτροπή ποιότητας ζωής και στις διάφορες εταιρείες των Δήμων. Εδραίωσε μάλιστα την πλειοψηφία της παράταξης του Δημάρχου με ποσοστά της τάξης του 60% στις επιτροπές και τα διοικητικά συμβούλια των εταιριών ανεξάρτητα από το ποσοστό που είχε λάβει στις εκλογές, με στόχο μια αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία. Δόθηκε με αυτόν τον τρόπο η δυνατότητα στους δημάρχους να μην επιδιώξουν ευρύτερες συνεργασίες αφού είχαν εξασφαλισμένες πλειοψηφίες σε όλα τα όργανα διοίκησης. Αυτό δημιούργησε μια υπερσυγκέντρωση εξουσίας, αρμοδιοτήτων και ευθύνης σε πολύ λίγα πρόσωπα με αποτέλεσμα να είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ανταπεξέλθουν σε όλο το φορτίο, γεγονός που οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα και τελμάτωση των έργων στους δήμους. Επιπρόσθετα μετατράπηκαν οι επιτροπές και οι εταιρείες σε κύρια όργανα χάραξης δημοτικής πολιτικής με συνέπεια να υποβαθμιστεί ο ρόλος και οι αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου. Αξιομνημόνευτο και το γεγονός ότι με αυτές τις ρυθμίσεις δεν εκπροσωπούνται όλες οι παρατάξεις στις επιτροπές και στα Δ.Σ. των εταιρειών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουν βήμα να εκφράσουν την άποψη τους σε πάρα πολλά ζητήματα για τα οποία αποφασίζουν οι επιτροπές και οι εταιρείες, αφού στο δημοτικό συμβούλιο αυτά τα θέματα δεν συζητιούνται. Οι αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του νόμου περιείχαν και άλλα τεχνάσματα. Αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής ήταν δεσμευτικές και έπρεπε να ψηφιστούν υποχρεωτικά από το δημοτικό συμβούλιο. Ο δημοτικός σύμβουλος από πρωταγωνιστής μετατρέπεται σε κομπάρσο και η πολιτική θέση και γνώμη του δεν έχει καμμιά αξία. Η αρνητική ψήφος του δημοτικού συμβουλίου δε λαμβάνεται υπόψη, «προς δόξα» της αρχής της πλειοψηφίας και της δημοκρατίας. Πολύ απλά μπορείς μόνο να συμφωνήσεις.

Στα Δημοτικά Συμβούλια παρέμεινε η αρμοδιότητα έγκρισης προγράμματος τεχνικών έργων και προϋπολογισμού με τις απαραίτητες για τη δημοκρατία προϋποθέσεις. Αποφασίζει η πλειοψηφία, μεταφέροντας τη βούληση του εκλογικού σώματος που εκπροσωπεί. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Οι προσπάθειες των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης (που είναι και πλειοψηφία στην περίπτωση του Δήμου μας) να συμβάλλουν στη σύνταξη και ψήφιση των παραπάνω, είναι αποδεκτές μέχρι την ημέρα της έγκρισης τους. Μετά όλα ξεχνιούνται. Και το κυριότερο παρατηρείται μία πληθώρα αναμορφώσεων προϋπολογισμού, τροποποίησης τεχνικού προγράμματος από την οικονομική επιτροπή, όπου οι τεχνητά οριζόμενες πλειοψηφίες, με δεσμευτικές αποφάσεις για το Δημοτικό Συμβούλιο, μετατρέπουν και αλλάζουν οτιδήποτε θελήσουν. Συγκρίνοντας τον ψηφισμένο, τον τροποποιημένο και τελικά τον υλοποιημένο προϋπολογισμό διαπιστώνει κανείς ότι η μετάλλαξη είναι τεράστια. Αξίζει να σημειώσουμε βέβαια ότι η σκοπιμότητα και η ουσία των όποιων αλλαγών και τροποποιήσεων δε συζητιούνται ποτέ και πουθενά. Εντέλει η υλοποίηση των προτάσεων της πραγματικής πλειοψηφίας είναι φρούδα ελπίδα.

Ο ρόλος των προσώπων στη δημοκρατία

Δύσκολες περιόδους, από άποψη δημοκρατικής λειτουργίας και περιορισμών η αυτοδιοίκηση πέρασε πολλές. Όπως πολλές ήταν και οι δημοκρατικές  προσωπικότητες, που σε πείσμα των καιρών, των συνθηκών και των δυσκολιών κατάφερναν να επιβάλλουν στην πράξη συναινέσεις, συνεργασίες (τυπικές ή άτυπες) και διεξόδους σε λειτουργικά αδιέξοδα, πάντα για το καλό δημοτών και πόλεων. Ο αείμνηστος Μ. ΓΛΕΖΟΣ στην Απείρανθο εφάρμοζε την άμεση δημοκρατία με λαϊκή συμμετοχή, δίνοντας βάρος στην γνώμη των κατοίκων (που πολλές φορές ήταν και αντίθετη με την δική του άποψη) διαμορφώνοντας ένα πρότυπο δημοκρατικής διοίκησης και αποτελεσματικότητας.

Προεκλογικά είχαμε προβλέψει ότι η απλή αναλογική για να πετύχει θέλει την εκλογή ανθρώπων με όραμα, με δημοκρατικές αντιλήψεις, με σεβασμό στην αντίθετη άποψη, ικανούς να συνθέτουν και να δημιουργούν προοπτική. Να φέρουν τον ιό της συνεργασίας και της δημιουργικής αξιοποίησης όλων των δημοτικών δυνάμεων.

Σήμερα ένα χρόνο μετά από τις νομοθετικές αλλαγές ανατροπής, την αποτυπωμένη πλέον πρόθεση της δημοτικής αρχής σε ότι αφορά το σεβασμό του εκλογικού αποτελέσματος μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό οι δήμαρχοι που εκλέχτηκαν από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές αποδέχτηκαν ασμένως τις αλλαγές που εφάρμοσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στρέφοντας την πλάτη στην εκφρασμένη λαϊκή βούληση και τη δημοκρατία. Και ο δικός μας Δήμος ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Με ένα ανοικτό ορίζοντα και εκφρασμένη θέληση συνεργασίας (χωρίς όρους) από σχεδόν όλες τις δημοτικές παρατάξεις αμέσως μετά τις εκλογές, ο εκλεγμένος δήμαρχος και η παράταξη του, προτίμησαν, εκμεταλλευόμενοι το διαμορφωμένο νομοθετικό πλαίσιο της Δεξιάς, να γαντζωθούν στην εξουσία, έστω και αν ήταν μειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Οι δυσκολίες από αυτή την πολιτική επιλογή σε συνδυασμό με αυτές που προκλήθηκαν από την εξάπλωση του κορωνοϊού, οδήγησαν σε μια οδυνηρά αναποτελεσματική, για το δήμο και τους δημότες, διοίκηση. Κάθε επιλογή έχει τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσεις. Ο στρουθοκαμηλισμός και η τακτική της μετάθεσης των ευθυνών στην αντιπολίτευση δημιουργεί δυσοίωνες προβλέψεις για το δήμο, σε μια περίοδο που θα έπρεπε με σύνεση και ωριμότητα να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε έργα που θα δώσουν πνοή προοπτικής στο δήμο και τους δημότες. Οι συνεργασίες κερδίζονται δεν απαιτούνται. Η  πίστη στη δημοκρατία είναι η καθημερινή  πρακτική όλων μας. Εκεί αποκαλύπτονται  οι  προθέσεις και η αλήθεια των  λόγων και  διακηρύξεων . Εκεί αφήνομε το αποτύπωμα μας.

*Άρθρο του Ηλία Λυγερού  επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης Ηράκλειο Ενεργοί Πολίτες

**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα newshub.gr

Χρόνια τώρα τα σχολεία εξυπηρετούνται στην πλειοψηφία τους με καθαρίστριες-ες σύμβασης ορισμένου χρόνου(ελάχιστες μόνιμες), που θεωρούνται εργολάβοι του εαυτού τους. Ο υπουργός εσωτερικών κος Θεοδωρικάκος διευκρινίζει πως δεν μπορεί σύμβαση ορισμένου χρόνου να μετατραπεί σε αορίστου, επικαλούμενος το άρθρο 103 του Συντάγματος. Έτσι η καθαριότητα των σχολείων εξαρτάται και πάλι από το διφορούμενο εδώ και 20 χρόνια καθεστώς πρόσληψης των ανθρώπων καθαριότητας των σχολείων. Μια ομηρία που σε πολλούς δήμους αγγίζει τα όρια προσωπικών εξυπηρετήσεων και ρουσφετιού των αντιδημάρχων η ακόμα και των διευθυντών σχολείων που εισηγούνται με πρόταση τους.

«Αναζητούμε λύση από κοινού ως υπουργείο Εσωτερικών με το υπουργείο Παιδείας -καθότι η πληρωμή των σχολικών καθαριστριών είναι από το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης (σ.σ.: που υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας)-, το υπουργείο Οικονομικών και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ώστε από τη νέα σεζόν οι συμβάσεις των σχολικών καθαριστριών να είναι ορισμένου χρόνου με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα», τονίζει  ο κος Θεοδωρικάκος.

Ποια είναι η λύση όμως, τη στιγμή που έχουμε μπει σε ένα δύσκολο καιρό που τα σχολεία πρέπει να καθαρίζονται εις διπλούν πρωί βράδυ και μάλιστα την πρωινή βάρδια από 2 φορές. Ήρθε ο κορωνοϊός και τα σχολεία (παιδιά και διδάσκοντες) κατάλαβαν τι σημαίνει καθαρό σχολείο, με τις καθαρίστριες να είναι επιστρατευμένες από το πρωί στο σχολείο. Αυτό όμως ως το τέλος Ιουνίου!!! στη α/βθμια και β/θμια εκπαίδευση. Οι παιδικοί σταθμοί ως το τέλος Ιουλίου.

Ξαφνικά ανακαλύψαμε πως εργάζονται και εκείνες  ακατάπαυστα και πως αν τους δοθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, είναι και πολύ καλές! Αυξήθηκε μέσω του αριθμού αιθουσών και το οικονομικό κίνητρο αυτών των ανθρώπων που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εύρυθμης λειτουργίας των σχολείων.

Το ερώτημα παραμένει: Μήπως το κεντρικό κράτος πρέπει να δει συνολικά το θέμα καθαριστές -φύλακες σχολείων- επιστάτες- -γραμματείς;

Οι οδηγίες για αποστάσεις στα μαθήματα και στα διαλείμματα των μαθητών , οι λόγοι τακτικής  υγιεινής απολύμανσης και καθαριότητας κυρίως σε κοινοχρήστους χώρους και τουαλέτες είναι πράγματα που θα πρέπει να μείνουν στη συμπεριφορά όλων μας και μετά την εποχή κορωνοϊού.

Δόθηκε πρόσφατα η δυνατότητα να προσλαμβάνονται στα σχολεία  και 4/μηνίτες για την ενίσχυση καθαριότητας … Εδώ βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε  αδιευκρίνιστο καθεστώς πρόσληψης, ποια θα είναι η μοριοδότηση τους και με ποια κριτήρια, πόσοι και ποιοι από τους δήμους θα τηρήσουν συνθήκες ΑΣΕΠ τη στιγμή που η ανεργία αυξάνεται λόγω της απόλυσης πολλών συνανθρώπων μας από τις εργασίες τους λόγω κορωνοϊού;

Οι πιέσεις για οποιαδήποτε εργασία θα είναι μεγάλη, όπως και το δίλημμα των διοικούντων.

Άποψη  μου είναι, πως οι Δήμοι μέσω των δημοτικών συμβουλίων να διεκδικήσουν λύση για μόνιμες καθαρίστριες στα σχολεία, μαζί με επιστάτες-φύλακες και γραμματείς.

ΜΑΡΊΑ ΚΑΛΟΥΔΙΩΤΗ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ –ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

*Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νέα Κρήτη

Τον Μάη του 2019 διεξήχθησαν οι εκλογές για την τοπική  αυτοδιοίκηση με ένα σύστημα απλής αναλογικής. Νομίζω είναι κοινώς παραδεκτό πως η απλή αναλογική είναι το πιο αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα.

Το μειονέκτημα της όμως είναι πως σπάνια δίνει αυτοδύναμα σχήματα διακυβέρνησης.

Η εφαρμογή της απαιτεί υψηλή πολιτική παιδεία, κουλτούρα συλλογικής διακυβέρνησης και σεβασμό στη λαϊκή ετυμηγορία.

Οφείλω να πω εδώ πως κατά τη γνώμη μου η εκλογική διαδικασία δεν είναι απλώς ένας αγώνας κατάληψης της εξουσίας. Αποτελεί για τους πολίτες μια κορυφαία πράξη, που απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις και το όραμα τους.

Είναι επίσης  κοινώς  παραδεκτό πως η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η πιο κοντινή εξουσία για τους πολίτες. Αφουγκράζεται τις αγωνίες τους, είναι κοντά στα καθημερινά προβλήματα τους, εμπνέει με οράματα και δίνει λύσεις με προοπτική.

Μετά από την τελευταία εκλογική διαδικασία σε αρκετούς δήμους και περιφέρειες διαμορφώθηκε ένα προκλητικό πεδίο για τις παρατάξεις που συμμετείχαν στις εκλογές.

Κι αυτό γιατί έπρεπε να αποδειχτεί στην πράξη πως το εκλογικό αποτέλεσμα μπορούσε να μεταφραστεί σε πολιτικό πρόγραμμα και πρόταγμα διοίκησης. Ήταν το σημείο συνάντησης των λόγων με τα έργα, της ιδεολογίας με την πολιτική.

Ωστόσο, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι ιδέες δεν συναντήθηκαν με τις επιλογές και τα λόγια δεν έγιναν πράξη. Τουναντίον, κυριάρχησαν κι έπειτα εδραιώθηκαν αντίθετες από τις εκφρασμένες απόψεις οι οποίες παρουσιάσθηκαν ως αδήριτη αναγκαιότητα και ώριμη επιλογή. Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε και συντηρείται ένα έλλειμα δημοκρατίας, καθώς η λαϊκή επιλογή δεν έγινε πολιτική πράξη.

Όταν όμως συμβαίνει αυτό συνήθως εδραιώνονται – κυριαρχούν οι αντίθετες από τις εκφρασμένες απόψεις και μάλιστα ως αυταπόδεικτη αλήθεια ,αδήριτη αναγκαιότητα, ώριμη επιλογή. Δημιουργείται  με αυτόν τον τρόπο έλλειμμα δημοκρατίας αφού η λαϊκή επιλογή δε γίνεται πολιτική πράξη.

Θα μπορούσαμε κατά τη γνώμη μου να ξεπεράσουμε τις φαινομενικές δυσκολίες που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα αν δεχόμασταν και αποδεικνύαμε στην πράξη πως η δημοκρατία απαιτεί υψηλή αίσθηση πολιτικής, ανοικτό μυαλό, κουλτούρα συλλογικής διακυβέρνησης, διάθεση αποδοχής της διαφορετικής άποψης, ικανότητα σύνθεσης.

Δεν καθορίζεται μόνο από νομοθετήματα, είναι δυνατό να υπερβεί νομικά πλαίσια και να αναδειχτεί ως πράξη ευθύνης της εξουσίας και των πολιτών.

Οι «δυσκολίες» που προέκυψαν μετά το δεύτερο γύρο των εκλογών τον Ιούνιο του 2019 για τη διακυβέρνηση των ΟΤΑ  ερμηνεύει αφενός γιατί στην Ελλάδα σε πολλές εκλογικές διαδικασίες χρησιμοποιούνται παραλλαγές εκλογικών συστημάτων με στόχο να εξασφαλίσει η εκλογική διαδικασία αυτοδύναμα σχήματα εξουσίας. Από την άλλη πλευρά όμως αποδεικνύει πως έχει μεγαλύτερη σημασία για το πολιτικό προσωπικό η ανάγκη να καλύψει το ζήτημα της διοίκησης από το να ακολουθήσει τη λαϊκή εντολή.

Δηλαδή μοιάζει να έχει μεγαλύτερη αξία η εξουσία από την πολιτική. Αποτελεί άραγε αυτό απόδειξη μιας παραδοχής για το επίπεδο της δημοκρατίας που θέλουμε, για την πολιτική παιδεία που χαρακτηρίζει το πολιτικό προσωπικό, για τις ανασφάλειες που οδηγούν όχι σε μια πραγματική αγωνία για τον τόπο αλλά σε ικανοποίηση υπαρξιακών ζητημάτων και προσωπικών φιλοδοξιών;

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στο βιβλίο του «Ελληνική πολιτική παιδεία» αποτυπώνει με πολύ σαφή τρόπο την πολιτική ζωή της χώρας:

«Είμαστε στο 1990 όταν το fast, το spot και η διαρκής λιτανεία των γκάλοπ κατήργησαν το Λόγο, την Πολιτική, τη Δημοκρατική Ανάδειξη των Αντιπροσώπων. Αντί για την ανάκτηση της αναλυτικής δομικής σκέψης, του Ορθού λόγου που ήταν το ζητούμενο, η χώρα οπισθοδρόμησε στον εύκολο δρόμο της ξύλινης, ψευτοθεσμικής τυπικότητας και επιφανειακότητας και της δημοσιογραφικής ημιμάθειας, των παραπολιτικών σχολίων και επιφυλλίδων».

Η «δυσκολία» λοιπόν του Ιούνη ήταν στην πραγματικότητα μια προκλητική ευκαιρία απόδειξης και επιβεβαίωσης μιας πολιτικής παιδείας αξιοποίησης ιδεών, σχεδίου και της κουλτούρας συλλογικής διακυβέρνησης που συνήθως επικαλούνται οι νικητές των εκλογών τονίζοντας τη βραδιά του θριάμβου τους, πως υπάρχει ένας αντίπαλος «τα προβλήματα των πολιτών» .

Η πράξη όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων και μάλιστα σε συντριπτικό ποσοστό απέδειξε ότι το πρόταγμα ήταν τελικά η εξουσία.

Γι’ αυτό και έγινε ασμένως αποδεκτός από τους νικητές του δευτέρου γύρου των εκλογών και εφαρμόστηκε άμεσα ο νόμος 4623/2019 που αλλοίωνε την εκλογική ετυμηγορία και έδινε την απόλυτη πλειοψηφία σε όλες τις επιτροπές των δήμων και των περιφερειών, καθώς και στα διοικητικά συμβούλια των  επιχειρήσεων τους, στην παράταξη του εκλεγμένου δημάρχου ή περιφερειάρχη. Εξαιτίας αυτής της πριμοδότησης αποκλείστηκε από τα συμβούλια αυτά η συμμετοχή εκπροσώπων, εκλεγμένων παρατάξεων των συμβουλίων.

Στη διάρκεια του χρόνου και με αφορμή την κρίση της πανδημίας υπήρξε μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που μετέφεραν αρκετές αρμοδιότητες σε επιτροπές –που πλέον είχαν διαμορφωμένες πλειοψηφίες αναντίστοιχα με το εκλογικό αποτέλεσμα- με αποτέλεσμα να έχουν τα συμβούλια δευτερεύοντα ρόλο.

Συνέπεια αυτών είναι η αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, ο αποκλεισμός της άποψης της λαϊκής πλειοψηφίας, η ανάδειξη ενός συγκεντρωτισμού που σε βάθος χρόνου θα οδηγήσει στην αποδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Είναι δεδομένο ότι όλα τα παραπάνω εδράζονται σε μια προφανή συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, η οποία κυρίως οφείλεται στην αδυναμία διαμόρφωσης οράματος και πολιτικού σχεδίου που θα αναδείξει τις προοπτικές των τοπικών κοινωνιών δημιουργώντας βάθος στη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.

Γιατί είναι προφανές πως η συσσώρευση πληθυσμού στα αστικά κέντρα αποστέωσε τη χώρα, διαμορφώθηκε και διαμόρφωσε συνθήκες μιας οικονομίας παροχής υπηρεσιών που δεν αξιοποιεί τον πλούτο της, ενώ σε επίπεδο κοινωνίας όξυνε τις αντιθέσεις οι οποίες όμως δεν οδήγησαν σε ανατρεπτικές διαδικασίες αφού δεν υπήρξε χώρος και δυναμική ανάπτυξης τους.

Κοινώς η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών εγκλωβίστηκαν σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής που διαμορφώθηκε παράλληλα με την αστικοποίηση  της χώρας και οδήγησε την σκέψη σε ένα μονοδιάστατο και συγκεκριμένο αναπτυξιακό μοντέλο, την εντατική μονοκαλλιέργεια της οικονομίας παροχής υπηρεσιών.

Η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών και αυτή που προκύπτει από τα προβλήματα που δημιουργεί η εξέλιξη της πανδημίας οδηγούν σε πολιτικές και μέτρα που εντείνουν το συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης στη λογική της λήψης άμεσων αποφάσεων που αντιμετωπίζουν καταστάσεις και όχι προφανώς τα προβλήματα καθώς αυτά έχουν δομικά χαρακτηριστικά.

Τα προβλήματα π.χ στην οικονομία δεν προέκυψαν εξαιτίας της κρίσης που δημιουργεί η πανδημία, αν και οξύνθηκαν προφανώς από αυτήν. Είναι όμως το αποτέλεσμα μιας στρεβλής κατά τη γνώμη μου αναπτυξιακής επιλογής  που αποδεικνύει την απουσία πολιτικού σχεδίου και γνώσης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

Η ιστορική μας διαμόρφωση από την άλλη μεριά αποδεικνύει ότι σε διάφορες περιόδους, συλλογικές διαδικασίες έδωσαν λύσεις αξιοποιώντας ιδέες γνωστές στο συλλογικό μας υποσυνείδητο (αγορά του Δήμου, κοινότητες, συνεταιρισμοί –πριν τη στρέβλωση της ιδέας-αυτοδιοίκηση) με αποδεδειγμένα εντυπωσιακά αποτελέσματα στη διοίκηση, την παραγωγή και την ανάπτυξη.

Η αντίληψη της υποκατάστασης όλων αυτών από το μοντέλο ανάδειξης ηγετών που κουβαλούν στις πλάτες τους τα όνειρα του λαού μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, σε συντηρητικές αντιλήψεις-πρακτικές διοίκησης.

Η τελευταία κρίση που δημιούργησε η εξάπλωση του κορωνοϊού πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και να οδηγήσει αποφασιστικά σε ένα άλλο τρόπο ζωής, που θα ικανοποιείται από ένα διαφορετικό αναπτυξιακό πρότυπο ενδογενούς ανάπτυξης και από ένα συλλογικό μοντέλο διοίκησης.

Για να θυμηθούμε ξανά τη φράση που λέγαμε στις δύσκολες για τον τόπο μας εποχές:

«Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία»

*Ο Αναστάσιος Τσατσάκης είναι δημοτικός σύμβουλος Ηρακλείου με την παράταξη «Ενεργοί Πολίτες»

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο site newshub.gr . Δείτε το εδώ

Αφορμή για τη σημερινή παρέμβαση μου οι εξελίξεις γύρω από τον διαγωνισμό ανάδειξης αναδόχου εκτέλεσης του έργου της  Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Παρακολουθούμε μια ροή αντικρουόμενων πληροφοριών που κυρίως αποσκοπούν να πείσουν μαθητές, γονείς και κοινή γνώμη ότι για τις αρνητικές εξελίξεις του θέματος δεν υπάρχει ευθύνη, αλλά είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων.
Είναι όμως έτσι ;
Η διαπίστωση ότι το κτίριο της Ακαδημίας απαιτεί στατική ενίσχυση είναι πολύ παλιά . Το κυρίαρχο ερώτημα είναι: Το κτίριο της  πρώην παιδαγωγικής ακαδημίας απαιτεί μόνο στατική ενίσχυση για να καταστεί ένα σύγχρονο και λειτουργικό εκπαιδευτήριο;
Η απάντηση σίγουρα είναι αρνητική. Οι σύγχρονες απαιτήσεις και προδιαγραφές απαιτούν ολοκληρωμένες στατικές, αρχιτεκτονικές, ηλεκτρομηχανολογικές, ενεργειακές μελέτες και επιπλέον μελέτες πυρασφάλειας και προσβασιμότητας για ΑΜΕΑ. Από το σύνολο αυτών των μελετών στα τεύχη δημοπράτησης υπήρχε μόνο η μελέτη στατικής ενίσχυσης στην οποία στηρίχθηκε η δημοπράτηση του έργου που εν τέλει ακυρώθηκε. Οποιοσδήποτε μηχανικός θα αντιλαμβανόταν εύκολα ότι η ορθή προσέγγιση του ζητήματος απαιτεί πλήρης και ολοκληρωμένη μελέτη και ενιαίο έργο κατασκευής. Η αποσπασματική αντιμετώπιση δεν αντιμετωπίζει τις ανάγκες που έχουν διαπιστωθεί.
Μόνο για τον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων του Δήμου, αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο και προχώρησε στη δημοπράτηση μιας μη ολοκληρωμένης παρέμβασης, όπως προκύπτει από τα τεύχη του διαγωνισμού. Δέσμιος προεκλογικών δεσμεύσεων του οδηγούσε το Δήμο σε ένα ακόμη φιάσκο, όμοιο με τα προηγούμενα (Διαμόρφωση κόλπου Δερματά, έργο Ίδης –Δικαιοσύνης, Πάρκο Γεωργιάδη, Κομνηνών). Αν ξεκινούσε η υλοποίηση του έργου στο κτηριακό συγκρότημα της πρώην Παιδαγωγικής Ακαδημίας το σίγουρο ήταν ότι θα οδηγούνταν σε αδιέξοδο, θα προκαλούσε σημαντική αύξηση κόστους, παρατεταμένες χρονικές παρατάσεις και τελικά, σε ένα ημιτελές έργο που θα απαιτούσε επιπλέον εργασίες αποπεράτωσης που θα οδηγούσαν πιθανόν σε απευθείας αναθέσεις, «λόγω έκτακτων και επειγουσών αναγκών»
Ας δούμε ένα προς ένα τα προβλήματα της αρχικής δημοπράτησης που ακυρώθηκε
1.    Πολεοδομική άδεια. Για τις ανάγκες του έργου εκδόθηκε η με αριθμό 30657/2019 έγκριση εκτέλεσης εργασιών με βάση το άρθρο 29 παρ. 4 του νόμου 4495/2017. Το σχετικό άρθρο αναφέρεται σε κατεδαφίσεις επικίνδυνων κτιρίων, εφαρμογής μέτρων ασφαλείας και κατεδάφιση ή αποκατάσταση κατασκευών που έχουν κριθεί οριστικά αυθαίρετες ή έχουν υπαχθεί στο άρθρο 106 του 4495/2017 ή στην παράγραφο 1α του άρθρου 23 του νόμου 4178/2013 όπως ισχύει. Προφανώς δεν είναι η κατάλληλη άδεια για το συγκεκριμένο έργο. Επομένως δεν υπήρχε πολεοδομική άδεια για τη δημοπράτηση του έργου.
2.    Κατάλληλες και απαραίτητες  αδειοδοτήσεις. Αυτές προβλέπονται από τις διατάξεις  του άρθρου 40 του νόμου 4495/2017 στο οποίο αναφέρεται ότι απαιτείται πλήρης αρχιτεκτονική μελέτη (με παθητική πυροπροστασία και μελέτη προσβασιμότητας για ΑΜΕΑ), στατική μελέτη, μελέτη ΗΜ, μελέτη ενεργειακής απόδοσης και ενεργητικής πυροπροστασίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε στα τεύχη δημοπράτησης. Επιπλέον απαιτείται έγκριση των σχετικών μελετών από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου γιατί το συγκεκριμένο κτήριο βρίσκεται εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου Ηρακλείου.
3.    Οι προϋποθέσεις που τέθηκαν και οι όροι συμμετοχής των εργοληπτικών επιχειρήσεων στον διαγωνισμό χαρακτήρισαν τη διαδικασία ως φωτογραφική. Εξαιτίας αυτού έγινε προδικαστική προσφυγή και καταγγελία από τους συνδέσμους των εργοληπτικών επιχειρήσεων ,γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση του διαγωνισμού από τη Δημοτική αρχή  που αναγνώρισε τόσο τις φωτογραφικές διατάξεις των όρων του διαγωνισμού  ( που η ίδια έβαλε )   όσο και τις σοβαρές ελλείψεις των μελετών και των αδειοδοτήσεων.
Η απόδραση από την πραγματικότητα .. Οι  ευθύνες που δεν  αναλαμβάνει κανείς .
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος αντιδήμαρχος οδηγεί τα πράγματα σε αδιέξοδο και σύγχυση. Αντίστοιχη περίπτωση είναι το έργο «Διαμόρφωση της περιοχής του κόλπου Δερματά» το οποίο θα οδηγήσει το Δήμο να καταβάλλει αποζημίωση περίπου 100.000 Ευρώ στον εργολάβο χωρίς αυτό το ποσό να μεταφράζεται σε έργο. Οι ελλείψεις στις μελέτες και η προσπάθεια να μην πάρει δημοσιότητα το θέμα τόσο των φωτογραφικών επιλογών στους όρους, όσο και της μη ύπαρξης των κατάλληλων αδειοδοτήσεων,  δεν φαίνεται τελικά να είναι  εκ παραδρομής. Ας υποθέσουμε ότι δεν είχε γίνει προδικαστική προσφυγή και κατοχυρώνονταν ο διαγωνισμός στον υποψήφιο ανάδοχο. Θα επέτρεπε η πολεοδομία να ξεκινήσουν οι εργασίες σε ένα έργο που δεν είχε την απαραίτητη αδειοδότηση; Δεν θα απαιτούσε η αρχαιολογία τις προβλεπόμενες εγκρίσεις; Ποιες άραγε θα ήταν οι απαιτήσεις του αναδόχου όταν θα διαπίστωνε τα κενά στο σχεδιασμό και τις νομικές ελλείψεις στις αδειοδοτήσεις; Άλλο ένα έργο θα σταματούσε, η ολοκλήρωση του θα παραπέμπονταν στις καλένδες ενώ ο ανάδοχος θα αξίωνε αποζημιώσεις
Ευθύνες υπάρχουν;

Ποιες άραγε σκέψεις περνούν  από το μυαλό του Δημάρχου για τον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων; Είναι πολλές οι περιπτώσεις που έχει εκτεθεί προσωπικά ο κ. Δήμαρχος από τις επιλογές και τις συμβουλές του αντιδημάρχου. Στο Καπετανάκειο ο Δήμαρχος ανακοίνωσε την έναρξη λειτουργίας του σχολείου η οποία όμως έγινε ένα χρόνο μετά. Στο έργο ανάπλασης του κέντρου για το οποίο υπήρξαν πολλές δεσμευτικές δηλώσεις για την ολοκλήρωση του, η δημοτική αρχή ενέκρινε αλλαγές σε υλικά μεταγενέστερα από τη χρήση τους, το έργο δεν ολοκληρώθηκε, αποφασίστηκε έκπτωση του εργολάβου, η τεχνική υπηρεσία του δήμου με ίδια μέσα κάλυψε κενά στο κατασκευασμένο μέρος του έργου(αστικό εξοπλισμό-διαμόρφωση αντιολισθητικής επιφάνειας μαρμάρων και τελικά έχει κατασκευαστεί μόνο το 50% του έργου. Ο κόλπος  Δερματά , το Πάρκο Γεωργιάδη, οι αναπλάσεις στην οδό Κομνηνών ,είναι εξίσου σοβαρές περιπτώσεις και αναδεικνύουν την αδυναμία του αντιδημάρχου να ολοκληρώσει με επιτυχία τα έργα.

Τελικά είναι θέμα δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών , είναι θέμα Δημοτικού συμβουλίου;

Δυστυχώς με τις νομικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΝΔ, η αρμοδιότητα προκήρυξης διαγωνισμών έχει μεταφερθεί (προς δόξα της Δημοκρατίας και του σεβασμού της εκλογικής ετυμηγορίας!!) στην Οικονομική επιτροπή όπου το 24% του εκλογικού σώματος, αντιστοιχεί στο 64% των μελών της. Ο ελάχιστος σεβασμός στους θεσμούς θα επέβαλλε η συζήτηση τόσο σημαντικών θεμάτων να διεξάγεται στο Δημοτικό συμβούλιο. Τα εμπόδια που δημιουργούνται αντιμετωπίζονται από ανθρώπους και θεσμούς που μπορούν να λειτουργούν δημοκρατικά. Χρειάζεται μόνο θέληση και πίστη στη Δημοκρατία και την πολιτική. Υπάρχει;

*Ο Ηλίας Λυγερός είναι δημοτικός Σύμβουλος, επικεφαλής της Παράταξης «Ενεργοί Πολίτες»  

Διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ

Πολλές φορές ακούμε γύρω μας συζητήσεις για τα δημόσια τεχνικά έργα κι αναφέρονται λέξεις όπως ωρίμανση, αδειοδότηση, μελέτη, δημοπράτηση,επίβλεψη, προσωρινή – οριστική παραλαβή, τεχνικοί όροι, οι οποίοι δεν γίνονται εύκολα κατανοητοί. Η σημασία τους όμως είναι μεγάλη για την πορεία ενός έργου. Κάθε έργο για να ολοκληρωθεί περνάει λίγο πολύ από όλα αυτά τα στάδια. Αρχικά, λοιπόν, υπάρχει η διαπίστωση της ανάγκης να γίνει σε μία περιοχή ένα έργο. Αν υπάρχει η πολιτική βούληση, προωθείται η ιδέα και ξεκινά η διαδικασία της εκπόνησης των απαραίτητων μελετών, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Λαμβάνοντας τις κατάλληλες αδειοδοτήσεις από τους εμπλεκόμενους φορείς, μπορεί να ειπωθεί ότι το έργο έχει «ωριμάσει». Το επόμενο βήμα είναι να βρεθούν οι πόροι για την υλοποίηση του. Τηρώντας τις δύο αυτές προϋποθέσεις μπορεί να εξασφαλιστεί, ότι οι καθυστερήσεις στην περάτωση του, θα είναι περιορισμένες, η κοινωνική επιβάρυνση – ταλαιπωρία λιγοστή κι οι υπερβάσεις στον προϋπολογισμό ελάχιστες. Δεν πρέπει να παραλειφθεί βέβαια ότι είναι σημαντικό να υπάρχει συνεχής παρακολούθηση – επίβλεψη στο ευαίσθητο στάδιο της κατασκευής. Ενώ, όταν έρθει ή ώρα της προσωρινής και της οριστικής παραλαβής από τον ανάδοχο, θα πρέπει να ελέγχονται ενδελεχώς όλα τα σημεία του έργου, διότι πιθανές αστοχίες, μπορεί να έχουν άμεσο αντίκτυπο στη λειτουργικότητά του κατά την χρήση. Δυστυχώς στην Ελλάδα, ο χρόνος ωρίμανσης των έργων είναι αρκετά μεγαλύτερος από ότι αυτός της υλοποίησης. Οπότε για να φτάσει στο σημείο να «κόψει κάποιος την κορδέλα», τα στάδια που έχουν παρέλθει είναι πολλά.Το συμπέρασμα από όσα προαναφέρθηκαν, είναι ότι αυτός που έχει όραμα και επίγνωση των αναγκών της πόλης, πρέπει να έχει ως πρωταρχικό στόχο την ωρίμανση των έργων. Είναι η αφανής δουλειά η οποία όμως καθορίζει το πότε μπορεί προχωρήσει η δημοπράτηση τους.Ένα ακόμα πλεονέκτημα του να έχεις ώριμα έργα, είναι η εύκολη εύρεση πόρων από τα χρηματοδοτικά εργαλεία, ιδιαίτερα αυτά που είναι ανταγωνιστικά.

Οι Δημότες έχοντας φτάσει η ώρα του απολογισμού και της κρίσης της θητείας των προηγούμενων Δημοτικών Αρχών, πρέπει να ενημερωθούν γι αυτό το πολύ σημαντικό θέμα. Έτσι θα μπορούν να αξιολογήσουν πως αντιμετώπισαν το θέμα της μελέτης οι έχοντες τη διοίκηση του κάθε Δήμου. Κάθε χρόνο στον προϋπολογισμό εγγράφονται οι αντίστοιχοι κωδικοί (-74), που αναφέρονται στις διάφορες κατηγορίες μελετών σύμφωνα με τον προγραμματισμό που υπάρχει. Διαβάζοντας τα απολογιστικά στοιχεία, είναι εφικτό να δει κανείς τι από όσα προγραμματίστηκαν υλοποιήθηκε (είχε δαπάνες δηλαδή). Αφενός θα φανεί τι ποσοστό εκ του συνόλου των μελετών εκπονήθηκε, αλλά και σε τι ύψους δαπανών αντιστοιχούσε. Παρουσιάζοντας αυτά τα νούμερα μπορούν να βγουν αρκετά συμπεράσματα.Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται συνήθως σε απολογισμούς, όπως εξελίσσεται, είναι σε τελικό στάδιο, επικαιροποιούνται, ανασυντάσσονται, δεν δηλώνουν με σαφήνεια πόσο έχουν προχωρήσει και δεν δίνουν ένα χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης. Αυτό όμως που είναι εμφανές, και μπορεί να μετρηθεί είναι ο αριθμός των μελετών οι οποίες έχουν δημοπρατηθεί σε μία θητεία, δηλαδή αυτές τις οποίες δεν κάνει η τεχνική υπηρεσία και ανατίθενται σε αναδόχους μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών. Πολλές μελέτες, σημαίνουν βούληση για έργο, ενώ μικρός αριθμός σημαίνει έλλειψη οράματος.

Μία Δημοτική Αρχή που έχει όραμα, πρέπει να έχει βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους. Όσο κάποια έργα υλοποιούνται, τόσο πρέπει να προετοιμάζονται και να ωριμάζουν τα επόμενα, συμπληρώνοντας τη μεγάλη εικόνα. Σαν ένα παζλ που κάθε έργο θα είναι ένα κομμάτι του συνόλου. Οι νέες Δημοτικές Αρχές πρέπει άμεσα να ιεραρχήσουν τις ανάγκες και να προχωρήσουν την ωρίμανση των έργων εκπονώντας τις απαραίτητες μελέτες είτε με ιδία μέσα, είτε αναθέτοντας τις. Ιδιαίτερα οι Δήμοι με οικονομική ευχέρεια, πρέπει να σχεδιάσουν τις παρεμβάσεις στην περιοχή τους. Παράλληλα θα πρέπει να διασφαλιστεί, η πλήρης συνεργασία των αρμόδιων υπηρεσιών με συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ τους, εξοικονομώντας πολύτιμο χρόνο. Αυτός που καλο-μελετά θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί και να υλοποιήσει. Αυτό έχουν ανάγκη οι Δημότες, να δουν ότι υπάρχει μία ανταποδοτικότητα από το Δήμο. Οι «Ενεργοί Πολίτες» 5 χρόνια τώρα με την παρουσία μας, δείξαμε ότι διαθέτουμε γνώση, όραμα και λύσεις και πάντα στα Δημοτικά Συμβούλια θέταμε ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη ολοκληρωμένων μελετών και αδειοδοτήσεων για να προχωρήσει η υλοποίηση κάποιου έργου.

*Ο κ.Σπύρος Δοκιανάκης είναι Χημικός Μηχανικός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών και υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη «Ηράκλειο Ενεργοί Πολίτες» και υποψήφιο Δήμαρχο τον Ηλία Λυγερό

πηγή : εφημερίδα Νέα Κρήτη

Το σημερινό Ηράκλειο είναι η πόλη των πολλών δυνατοτήτων και των απογοητεύσεων, ταυτόχρονα. Συνυπάρχουν και αντιπαρατίθενται αντίρροπες τάσεις στον πολιτισμό, στην ευταξία, στην λειτουργικότητα, στην αισθητική, στην ίδια την κοινωνία.

Νομίζω ότι η περιοχή της πόλης που με απόλυτο τρόπο συνοψίζει τα παραπάνω είναι η περιοχή της Πύλης Δερματά, στο τμήμα από το Λιμενικό Περίπτερο μέχρι και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας:

Ανατολικά, το παντελώς ασυντήρητο Λιμενικό Περίπτερο με τα σπασμένα παράθυρα να χάσκουν φρικιαστικά και οι μαδημένοι σοβάδες να υπογραμμίζουν το χάλι ενός κτιρίου που δεν πείθει ότι πρέπει να είναι διατηρητέο. Νοτιότερα, ένα πολυώροφο αιώνιο γιαπί, καλυμμένο (υποτίθεται) με μια λινάτσα-κουρέλι. Παραδίπλα, χαμένη ανάμεσα στα ασυντήρητα κτίρια, η Κρήνη Δελημάρκου, στεγνή και σε εγκατάλειψη. Δυτικότερα, η επίπεδη επιφάνεια – γιατί πλατεία δεν την λες – στη θέση της παλιάς Λαχαναγοράς, που δεν κατόρθωσε ποτέ να λειτουργήσει ως δημόσιος χώρος. Δυτικά, βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που, αν και τακτοποιημένο ως κτιριακό συγκρότημα, στέκει παράταιρα στο όλο περιβάλλον.

Βόρεια και μπροστά από όλα αυτά υπάρχει μια υπέροχη θάλασσα που το παράλιο τμήμα της, ωστόσο, από το Λιμενικό Περίπτερο μέχρι το Λιμανάκι της παλιάς Ηλεκτρικής, αποδεικνύει ότι δεν χρειάζονται πολύ προσπάθεια οι δημοτικές αρχές της πόλης για να μετατρέψουν το διαμάντι σε κάρβουνο: μπάζα, σκουπίδια, ακαταστασία και ρημαδιό!

Αφήνω τελευταία, την ίδια την Πύλη Δερματά, που βρίσκεται στριμωγμένη ασφυκτικά στην νότια πλευρά, καταμεσής του μικρού κόλπου, καταπλακωμένη απο τον δρόμο που περνάει από πάνω της. Αυτή η μικρή πύλη των Τειχών της Κάντιας, είναι η μόνη που έχει διασωθεί από τις πύλες του Κάστρου με πρόσβαση στη θάλασσα. Η πύλη που κουβαλά συμπυκνωμένη την ιστορία του δραματικού τέλους της πολιορκίας του πολύπαθου Κάστρου, όταν στις 27 Σεπτ. 1669 έφευγε από αυτήν και ο τελευταίος υπερασπιστής-του, αφήνοντας άδεια και ρημαγμένη την πόλη στα χέρια των Τούρκων του Κιοπρουλή. Αυτή η Πύλη της μνήμης το χειμώνα μετατρέπεται σε λίμνη με βρωμόνερα, και το καλοκαίρι γεμίζει σκουπίδια!

Η συσσώρευση όλων των παραπάνω αρνητικών καταστάσεων, στην ίδια περιοχή, δημιουργεί την αίσθηση του αδιέξοδου, ότι δεν υπάρχει τρόπος ανάταξης. Ωστόσο, όπως και το πιο βαθύ σκοτάδι της νύχτας είναι ο προάγγελος της μέρας που έρχεται, έτσι και η συσσωρευμένη πολεοδομική αταξία είναι ο πρόδρομος της πολεοδομικής και πολιτιστικής αναμόρφωσης της περιοχής.

Αυτό μπορεί να γίνει με την εφαρμογή της μελέτης της Παλιάς Πόλης, που θα αποδώσει όλη την περιοχή στον πεζό, στον κάτοικο και στον επισκέπτη. Ιδιαίτερα αυτό θα συμβεί με την δραστική μείωση της κίνησης ΙΧ στο τμήμα της παραλιακής λεωφόρου, με ταπείνωσή της στο θαλάσσιο μέτωπο, και άνοιγμα της λειτουργίας της Παλιάς Πόλης προς την παραλία. Να πέσει, επιτέλους, ο φραγμός που δημιουργεί ο παραλιακός δρόμος στην κίνηση κατοίκων, επισκεπτών και τουριστών. Να επικοινωνήσει ελεύθερα η πόλη με την θάλασσα!

Προσωπικά, με την υλοποίηση των παραπάνω οραματίζομαι, επιπλέον, την συνέργεια όλων των πολιτιστικών και πολεοδομικών θησαυρών της περιοχής με τη διοργάνωση ενός ετήσιου, κάθε Σεπτέμβρη, διεθνούς φεστιβάλ ποίησης με κεντρική εκδήλωση τις απαγγελίες στην Πύλη του Δερματά. Το ανακαινισμένο Λιμενικό Περίπτερο και η αναπλασμένη περιοχή που θα το περιβάλλει, η ζωντανεμένη Κρήνη Δελημάρκου, οι εγκαταστάσεις της παλιάς Λαχαναχοράς – υπέργειες και υπόγειες, το Ιστορικό Μουσείο και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, η Παλιά Πόλη με τον πολεοδομικό πλούτο της, και ο ίδιος ο Κόλπος του Δερματά, το λιμανάκι της Ηλεκτρικής και το υπέροχο βραχοανάγλυφο της ακτής, παρέχουν το καλύτερο πλαίσιο φιλοξενίας πολιτιστικών εκδηλώσεων αλλά και αναψυχής για τον Ηρακλειώτη και τον επισκέπτη της πόλης.

Βέβαια, οι πολιτικοί των έργων που δεν τελειώνουν ποτέ, αλλά ταλαιπωρούν τους Ηρακλειώτες, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για να φυτοζωεί η ελπίδα – εξαργυρώσιμη στις εκλογές σε όσους είναι δεκτικοί σ’ αυτό, ακόμη – ότι, κάποια στιγμή τα έργα θα κάνουν την πόλη μεγάλη και τρανή. Απόλυτη ψευδαίσθηση, προφανώς. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Μεγάλοι δήμοι είναι αυτοί που – ανεξάρτητα από το φυσικό  μέγεθός τους – οι δημοτικοί άρχοντες υπηρετούν με ανιδιοτέλεια και σθένος τη διαχείριση των κοινών (res publica), και ταυτόχρονα εκτελούν με αποτελεσματικότητα το πρόγραμμα που τους έχουν αναθέσει οι πολίτες, με αξίες και όραμα.

*Ο κ. Μπάμπης Κουτρούλης είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την Παράταξη “Ηράκλειο – Ενεργοί Πολίτες”, με υποψήφιο Δήμαρχο τον Ηλία Λυγερό

πηγή : candiadoc.gr

Είναι γεγονός ότι σχετικά λίγοι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν ενεργά σε διάφορες μορφές πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας, αν και ορισμένα ζητήματα – ειδικά η υγειονομική περίθαλψη, η φτώχεια, ανεργία και η εκπαίδευση – μπορούν να εμπνεύσουν πολιτική δράσηκαι τους αφορούν άμεσα. Όσοι επιλέγουν τη λύση της μη συμμετοχής αφήνουν την επιλογή στους άλλους να τους παρασύρουν σε μια  κατεύθυνση, και να τους επιβάλλουν τις δικές τους αξίες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πληθαίνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, γιατί πολύ λίγοι διεκδικούν  ένα καλύτερο αύριο.

Νέε και Νέα άκουσε!

Έχεις βαρεθεί να ακούς τα ίδια και τα ίδια και δικαίως δυσπιστείς. Οι αναχρονιστικές, παλαιοκομματικές πολιτικές τακτικές, η κακοδιαχείρηση, η ασυνέπεια και η κακή εικόνα του τόπου σου, της γειτονιάς σου, του χωριού σου, είναι σαφώς λόγοι να χάνεις την όρεξη σου για συμμέτοχή στις συλλογικές αποφάσεις του τόπου σου, την ελπίδα σου για ένα καλύτερο αύριο….όμως κοίτα καλύτερα γύρω σου και αναρωτήσου «Γιατί; Γιατί φτάσαμε εώς εδώ;» Όσοι και «εάν» κάποιοι, λέμε «εάν», από το πολιτικό προσωπικό βάζουν «το χέρι στο μέλι», όσοι μετατρέπουν την ψήφο σου αλλά και την εμπιστοσύνη σου, σε προσωπικά βολέμματα δεν αξίζουν την προσοχή σου και δεν είναι λόγος για να δυσπιστείς.

Οι εμπειρίες και οι μέχρι τώρα εικόνες σου είναι τραυματικές. Βλέπεις ανθρώπους γύρω σου να εκτιμούν την εύκολη λύση ως την καλύτερη δυνατή επιλογή. Και το πιστεύουν κιόλας! Γιατί ο κόσμος ξεχνά τι πέρασε χθές, ξεχνά τι έλεγε προχθές και αναμασσά δικαιολογίες για να υπερασπίσει την άστοχη επιλογή του σήμερα, στο τίμημα του «άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε».  Αλλά δε βλέπουν πως παρασύρονται από τη δύναμη της συνήθειας, από τη δύναμη που ασκεί πάνω τους ο «Δυνατός» ή ακόμα και από φόβο απέναντι στον Δυνατό.

Φόβος! Αυτό διαπιστώνω στο βλέμμα πολλών ανθρώπων που συχνά δε βρίσκουν επιχειρήματα ούτε και  τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψουν την αλήθεια που βιώνουν, το παράπονο που νοιώθουν…αλλά αντί αυτού δοξάζουν κιόλας. Εδώ προκειται για μια τραυματική σχέση, για ψυχολογικό φαινόμενο, για σύνδρομο, όμοιο με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πρόκειται για τη τάση του θύματος  να αναπτύσσει δεσμούς συμπάθειας και προσκόλλησης ή ακόμα και ταύτισης με το θύτη. Είμαστε όμηροι ενός ψυχολογικού εσωκλεισμού γιατί κάποιοι έχουν απαγάγει τα όνειρα μας, την ταυτότητα μας και το δικαίωμα μας να ζούμε αξιοπρεπώς.

Όπως και να το αντιληφθεί κανείς, βλέπεις πως όλοι μαζί συμβιώνουμε στην ίδια άσχημη πόλη, στο ίδιο απεριποίητο και ακαλαίσθητο περιβάλλον και αναπνέουμε  τον ίδιο αέρα. Έχουμε όμως δικαίωμα να ζήσουμε τα καλύτερα, να γίνουμε καλύτεροι. Οσοι δικαιολογούν την εξαπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων έχουν ήδη χάσει την αίσθηση της λογικής και του μέτρου. Δεν κατανοούν πως είναι ικανοί να αλλάξουν το κατεστημένο, να επαναστατήσουν, ώστε ο κάθενας μας ανεξάρτητα από την ιδιότητά του να μπορεί κάνει τη δουλειά του σωστά.

Μαζί με αυτούς κι ΕΣΥ, να αγωνιστείς για τη ζωή που δεν έχεις ζήσει, για μια ζωή πέρα από τις θεωρητικές προσεγγίσεις και τις ατελείωτες υποσχέσεις. Να ζήσεις στο εδώ, στο τώρα, στο νέο παρόν, με οδηγό τις αδιαπραγματευτες Αξίες και το Οραμα για μια δική σου Ζωή. Όσοι αρκούνται με τα λίγα πείθουν τον εαυτό τους πως είναι πολλά ή αρκετά για εκείνους. Μήπως γιατί θεωρούν ότι το αξίζουν; ΕΣΥ δεν πρέπει να αρκεστείς στα λίγα. Σου αξίζουν τα καλύτερα…είναι ηττοπάθεια να θεωρήσεις ότι δεδομένου της κρίσης «και πάλι καλά είμαστε». Λάθος σε όποιον πιστευει ότι είμαστε καλά, μόνο και μόνο επειδή κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε και χειρότερα. Μη τους δίνεις την αξία που δεν τους αξίζει. Μην τους  ευχαριστεις και από πάνω. Δε φρόντισαν ούτε εσένα, ούτε την ιστορία σου, ούτε και τα ιδανικά και τις αξίες σου, ούτε και το μέλλον σου. Το μόνο που φρόντισαν είναι η κατοχύρωση της καρέκλας τους.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ

Μη σου φανεί κοινότυπο αλλα δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Γι΄αυτό μη τα παρατάς! Μην απαξιώνεις τους πάντες! Σκέψου ότι μέσα σε αυτούς που συμμετέχουν στα κοινά, είναι και κάποιοι που μπορούν να σε ακούσουν, που ζητούν τα αυτονόητα, αυτά που και εσύ τόσο καιρό αναζητάς, που μπορούν να ταυτιστούν με εσένα, που ακριβώς όπως κι εσύ αναζητούν να αλλάξει ο τόπος σου. Πιστεύεις πως τίποτα δεν θα αλλάξει.  Όμως κατά βάθος θα ήθελες να ανοίξεις τα μάτια και να μπορέσεις να απολάυσεις νέες δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή.

Αντιδράς έντονα και απογοητεύεσαι, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις διακρίσεις, την αναξιοκρατία, τις οικονομικές ανισότητες και την ύπαρξη κοινωνικώς ευνοημένων πολιτών έναντι άλλων οικονομικά και κοινωνικά υποδεέστερων. Η αίσθηση πως η κοινωνία δεν επιβραβεύει τους ανθρώπους ανάλογα με την προσπάθειά τους, αλλά ανάλογα με τις γνωριμίες και τις διασυνδέσεις τους, συνιστά μια παθογένεια ιδιαίτερα ενοχλητική όχι μόνο για σένα αλλά και για εμάς τους λίγο μεγαλύτερους.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ

Μέσα σου ξέρεις ότι η αλήθεια έχει όνομα, καθώς και η λύση. Υπάρχει λύση. Ανοιξε τα μάτια σου και το μυαλό σου και μη δίνεις σε κανέναν την ευκαιρία να σε εξαπατήσει. Δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι οι εκετελεστικές αρχές είναι «επτάψυχες», ούτε ότι δικαιούνται πολλαπλές ευκαιρίες στο εκλογικό στίβο, προκειμένου να ξαναπροσπαθήσουν να διορθώσουν τα λάθη τους, τις κακοτεχνίες τους, τις ελλειματικές τους συμπεριφορές. Σκέψου πως κάθε εκτελεστική αρχή εκλεγεται για να παίρνει αποφάσεις, όχι για να δικαιολογεί τις αδυναμίες της.

ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ;

Να αναστοχαστείς! Δε ξέρεις από πού να αρχίσεις. Πελαγώνεις στην ιδέα ότι πρέπει να επιλέξεις, δυσκολεύεσαι να αρνηθείς στον πολλά υποσχόμενο «δικό μας άνθρωπο» όπως ο περιγυρός σου ή ο συγγενής σου συχνά αποκαλλεί και αδυνατείς να ασκήσεις κριτική στο έργο της δοκιμασμένης εκτελεστικής Αρχής. Όλοι μεγαλώσαμε με κριτική σκέψη και αξιώσεις για μια δημοκρατική ζωή . Κανείς δε περιφρόνησε το κοινό καλό, τον αγώνα για δικαιοσύνη και αξιοκρατία, όμως λίγοι το υπηρετούν  με πίστη. Να μετριάζεις την ένταση της πίστης σου χωρίς όμως να στρέφεσαι στο άκρο της δισπιστίας. Μην περιφρονείς τους πάντες. Η περιφρόνηση των πολιτών στα κοινά, συνήθως, συνεπάγεται με αδράνεια και έλλειψη πολιτικής βούλησης. Σ’ αυτήν την όχθη ΕΣΥ δε πρέπει να περάσεις.

Οι λόγοι, λοιπόν, για τους οποίους πρέπει οι πολίτες και δη οι νέοι, να ενδιαφερθούμε για την κοινωνία που ζούμε, πηγάζουν από τη δημοκρατία και από την ελευθερία να αγωνιζόμαστε για τα θέλω μας, γιατί μέσα από αυτόν τον αγώνα μπορούμε, πραγματικά, να γίνουμε ουσιαστικοί, παρεμβατικοί και αποτελεσματικοί, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον.

ΣΕ ΦΩΝΑΞΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ;

Αλήθεια σε φώναξε ποτέ κανείς να σου ζητήσει τη γνώμη σου; Ένοιωσες ποτέ ότι θα πας και θα εισακουστεί η άποψη σου, η πρότασή σου, η επιθυμία σου; Σκέφτηκες ότι μπορείς να στέκεσαι δίπλα τους και όχι απέναντι σε αυτούς που διοικούν το τόπο σου και συνεπώς χαράζουν τη καθημερινότητά σου και τη ζωή σου;

Σε παροτρύνω να βγεις και να μιλήσεις ανοιχτά! Δες θετικά την αλλαγή και τη συμμετοχή σου σε τακτικές ανοικτές λογοδοσίες. Θα αναρωτιέσαι πως θα δεις θετικά την αλλαγή, όταν για να πάρεις στα χέρια σου μια βεβαίωση ή ένα πιστοποιητικό, περνάς από σαράντα κύματα! Σκέψου τι είχες, τι έχεις, τι μπορείς να έχεις. Έχεις την δυνατότητα  να προσαρμόζεσαι στο συνεχώς μεταβαλλόμενο τεχνολογικό περιβάλλον της εποχής μας. Έχεις παράλληλα, τη διάθεση να δοκιμάζεις και να υιοθετείς κάθε νέα τάση στον τρόπο σκέψης και θέασης της πραγματικότητας. ΤΩΡΑ θα μπορείς να παρευρίσκεσαι σε τοπικά Συμβούλια Νέων και να καταθέτεις την άποψη σου ως σωστός ενεργός πολίτης που συμμετέχει στους τοπικούς δημοκρατικούς θεσμούς.

Υπάρχει σχέδιο Δράσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης που μπορεί να εξαπλουστεύσει τη ζωή σου. Ο εκσυγχρονισμός του Τοπου σου με όχημα τις Τεχνολογίες Πληροφοριών και Επικοινωνιών έχει ως στόχο την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών σε ψηφιακές υπηρεσίες άμεσης χρήσης και αξιοποίησης από τον κάθε πολίτη, χωρίς διακρίσεις και εμπόδια ως προς την ικανοποίηση των αναγκών του. Ο τόπος σου χρειάζεται τη συμμετοχή σου στην αλλαγή του σε ΝΕΟ ψηφιακό Τόπο, σε ΝΕΟ ψηφιακό Δήμο.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΟΙ

Αυτό που θέλεις το θέλουν όλοι: μια καθαρή και πράσινη πόλη, έναν τόπο προσβάσιμο που διατηρεί τη πολιτιστική του φυσιογνωμία, που δίνει τη δυνατότητα σε όλους να εργαστούν συμβάλλοντας στην ανάκαμψη της τοπικής επιχειρηματικότητας, που στοχεύει στην συνεχή εκπαίδευσή σου, στην αντιμετώπιση κάθε κοινωνικού σου ζητήματος και στην επιβράβευσή σου. Δουλειά όμως σου έδωσαν; Σε ρώτησαν αν μπορείς να ζήσεις με τους όρους της αξιοπρέπειας που διέπουν μια ευνομούμενη κοινωνία; Συμμερίστηκες εμπρακτα κανείς τις ανάγκες σου; Βλέπεις να αλλάζει η καθημερινότητά σου;

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Οι πολίτες έχουμε  τη δύναμη να αλλάξουμε το μέλλον του τόπου μας. Και ΕΣΥ είσαι ένας από αυτούς. Να πιστέψεις στο ρόλο σου, στο λόγο σου και στη φωνή σου. Να πιστέψουμε όλοι στον ενεργό πολίτη, στον πολίτη που μάχεται, διεκδικεί, οραματίζεται, στοχεύει και πετυχαίνει. Οι ενεργοί πολίτες συμβάλλουν στη μεγάλη αλλαγή και στην αυτοδιοίκηση, με στόχο τη διαφάνεια, την ανάπτυξη, την αλληλεγγύη και τη δημοκρατία.

Δεν έχεις ιδέα, λοιπόν ΝΕΕ και ΝΕΑ,  τι μπορείς να καταφέρεις καταθέτοντας την αποψή σου, την πρότασή σου από την σύγχρονη γνώση  και την ορμή που έχεις. Η φιλοδοξία είναι χάρισμα που δεν πρέπει να πάει χαμένο, αλλά μη ξεχνάς ότι υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί στα φιλόδοξα έργα. Κάθε κίνηση, κάθε πρωτοβουλία θα πρέπει να αποσκοπεί στην καλυτέρευση της ζωής σου, της ζωής όλων μας. Οργάνωσε την πόλη σου με την ενεργό συμμετοχή σου! Στο χέρι μας είναι να δράσουμε, να συμμετέχουμε, να αντιδράσουμε και να επηρεάσουμε τα όσα συμβαίνουν.

Το «όχι πια στα ίδια και στα ίδια» μπορεί να γίνει μια πρόκληση για να κινηθούμε ΌΛΟΙ σε μια νέα κατεύθυνση.

Η φωνή σου μπορεί να ακουστεί! Μη Λυγίζεις!

*Η κ.Μαρία Λυρώνη  είναι Γλωσσολόγος-Εκπαιδευτικός και υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον Δημοτικό Συνδυασμό “Ηράκλειο – Ενεργοί Πολίτες” του Ηλία Λυγερού

Περπατώντας στις γειτονιές του Ηρακλείου

Πριν πέντε χρόνια, μετά τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών, έγραψα και δημοσίευσα σκέψεις και απόψεις χρησιμοποιώντας εμπειρίες που απόκτησα από συναντήσεις και συζητήσεις που είχα  σε πολλές γειτονιές με τους πολίτες του Ηρακλείου. Τώρα, αποφάσισα  να μην περιμένω τα αποτελέσματα για να μιλήσω. Εξάλλου, λίγη σημασία έχει πως αισθάνεται κανείς – προσωπικά – μετά από μια επιτυχία ή αποτυχία

Βρισκόμαστε στις τελευταίες μέρες μιας προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του επόμενου Δημάρχου Ηρακλείου. Όπως διατύπωσα σε ένα περιεκτικό αλλά ουσιώδες προεκλογικό μου φυλλάδιο, υποχρέωση όλων μας είναι να αξιολογήσουμε όλους όσους συμμετέχουν και ζητάνε την στήριξη μας. Παράλληλα όμως, επειδή πιστεύω ότι η θέληση σας για αλλαγή πορείας υπάρχει και εκφράστηκε με την επιλογή σας την δεύτερη Κυριακή των προηγούμενων εκλογών, δεν μένει παρά να περιμένουμε για την ετυμηγορία σας. Ξέρω ότι υπάρχει μια απογοήτευση γιατί δεν έγιναν όλα όπως τα περιμέναμε.

Μήπως σε αυτές τις Δημοτικές εκλογές τα αντανακλαστικά μας πρέπει να λειτουργήσουν την ερχομένη Κυριακή για να μην κάνουμε την αναμέτρηση της δεύτερης εντελώς ανιαρή;

Περπατώντας τις προηγούμενες μέρες στην πλατεία Ελευθερίας συνάντησα και συνομίλησα με συμπολίτες μας για το μέλλον του Δήμου μας. Έχετε διαβάσει μια χαρακτηριστική κραυγή του Καζαντζάκη όπως τη μεταφέρει η Ελένη Καζαντζάκη  στο τελευταίο βιβλίο του ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ “Έτσι μου ΄ρχεται να κάμω ότι λέει ο Μπέρενσεν: Να κατέβω στο σταυροδρόμι, ν΄ απλώσω το χέρι και ν΄αρχίσω να ζητιανεύω από τους διαβάτες: <<Ελεημοσύνη, αδερφοί! “Ένα τέταρτο της ώρας ο καθένας!>> … “Αχ λίγο καιρό, να προλάβω, να τελειώσω το Έργο! … Έτσι μου έρχεται να τον παραφράσω λίγο και να αρχίσω να ζητώ από τον κάθε συμπολίτη μας μια από τις “αδέσποτες” ψήφους του που σπαταλά χωρίς λόγο. Δεν αντιλέγω, εμείς εδώ στην Κρήτη τιμούμε τη φιλία ή τη συγγένεια και με τη ψήφο μας. Όμως, ένα  μέρος της πρέπει να πάει για το μέλλον αυτής της πόλης, για το μέλλον των νέων, γιατί αυτοί οι νέοι δεν θα ξέρουν από υποχρεώσεις, θα ξέρουν όμως αν οι προηγούμενοι έκαναν το χρέος τους προς την κοινωνία.

Για μένα είναι εύκολη η αξιολόγηση. Τι να αξιολογήσω – περίφημα σλόγκαν, παιχνίδια λέξεων και περιττών αριθμών; Δεν παίζω τζόκερ, ούτε είμαι μαθηματικός να σας πω ότι είναι περιττοί αριθμοί, είμαι ένας απλός πολίτης – δεν τους  καταλαβαίνω. Άκουγα στο ραδιόφωνο υποψήφιο Δήμαρχο την περασμένη εβδομάδα να λέει … περιμένετε μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή και θα δείτε ένα γκάλοπ που θα σας εκπλήξει. Εγώ νόμιζα αν βγει γκάλοπ την ερχόμενη Παρασκευή θα βασίζεται σε στοιχεία αυτής της Τετάρτης και της Πέμπτης, έτσι δεν είναι; Πριν δυο τετραετίες μια εκ των μεγάλων πόλεων της χώρας, και ίσως από τις πλέον συντηρητικές, επέλεξε δήμαρχο, ο οποίος σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είχε το σθένος να μην είναι ξανά υποψήφιος, παρά τις ‘σειρήνες’ που τον προσήλκυαν . Δεν ζω εκεί για να αξιολογήσω το έργο του. Δήλωσε όμως ότι δεν θα ξαναζητήσει την ψήφο των Θεσσαλονικέων.  Αυτό εγώ το θεωρώ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, σεβάστηκε τους συμπολίτες του. Αντιδρούν στο Ηράκλειο γατί δεν τα βρίσκουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι να γίνει Debate. Δηλαδή αν γίνει τι νέο θα μας φέρουν από τα παλιά; Δεν πρέπει οι πολίτες του   Ηρακλείου να αποδεχτούν αυτή την πολιτική κουλτούρα, αξίζουν κάτι καλύτερο.

Συμμετέχω στην δημοτική παράταξη “ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ”  με υποψήφιο Δήμαρχο τον Ηλία Λυγερό. Ο Ηλίας Λυγερός άσκησε  πραγματική και εποικοδομητική αντιπολίτευση σε διάφορους τομείς και δραστηριότητες του Δήμου τα τελευταία πέντε χρόνια, φέρνοντας προτάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο,  οι οποίες πολλές φορές  υπερψηφίστηκαν. Ήμασταν εκεί την ώρα που  αρκετοί από τους υποψήφιους που ζητάνε ξανά την ψήφο σας  έλαμψαν δια της απουσίας τους.  Επιτέλους, ο Δήμος Ηρακλείου δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για προσωπική διαφήμιση και προβολή. Αρκετά πια με τους  σωσίες του χθες και του σήμερα.

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ !

*Ο κ.Μανώλης Καροφυλάκης είναι Μηχανολόγος Μηχανικός και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τους “Ηράκλειο Ενεργοί Πολίτες”